Dziś, w pierwszym dniu egzaminu maturalnego nasi maturzyści zmagali się z językiem polskim. Słowo „zmagali” jest może trochę na wyrost. Uczniowie wychodzący z sal egzaminacyjnych uważali, że pozytywnie oceniają swoje prace i „na lekcji były trudniejsze rzeczy”.

Jednym z zadań była między innymi rozprawka: „Czy warto kochać, mimo tego, że miłość przynosi cierpienie” – tak brzmiał temat na podstawie fragmentu IV części „Dziadów”.

Jeśli maturzysta nie chciał pisać wypracowania mógł dokonać analizy wiersza. Tym razem był to utwór Zbigniewa Herberta.

„Dałem słowo” – Zbigniew Herbert

byłem bardzo młody
i rozsądek doradzał
żeby nie dawać słowa

mogłem śmiało powiedzieć
namyślę się jeszcze
nie ma pośpiechu
to nie rozkład jazdy

dam słowo po maturze
po służbie wojskowej
kiedy zbuduję dom
ale czas eksplodował
nie było już przedtem
nie było już potem
w oślepiającym teraz
trzeba było wybierać
więc dałem słowo

słowo – pętla na szyi
słowo ostateczne
w rzadkich chwilach
kiedy wszystko staje się lekkie
przechodzi w przezroczystość

myślę sobie: „słowo daję
chętnie bym
cofnął dane słowo”

trwa to krótko
bo oto – skrzypi oś świata
mijają ludzie
krajobrazy
kolorowe obręcze czasu
a dane słowo ugrzęzło w gardle