Zgodnie z zapisami zawartymi w Programie Wychowawczym szkoły, dotyczącymi profilaktyki przemocy i uzależnień (w tym cyberprzemocy i uzależnienia od komputera i telefonu), nauczyciele spotkali się z terapeutą uzależnień  Dariuszem Soborczykiem z Miejskiego Ośrodka Profilaktyki, Terapii, Uzależnień i Współuzależnienia w Wieruszowie.

Przypomnijmy, że:

– w pierwszym semestrze roku szkolnego pedagog szkolny Danuta Urbaś przeprowadziła anonimową ankietę wśród losowo wybranych uczniów naszej szkoły. Tematem ankiety była cyberprzemoc. Oto jak przedstawiają się wyniki: 30% uczniów  twierdzi, że doświadcza przemocy internetowej.

Przejawy tej przemocy to:

24% wulgaryzmy stosowane względem mojej osoby,

18% ośmieszanie,

15% poniżanie,

15% zastraszanie,

9% rozsyłanie kompromitujących materiałów,

9% włamania, kradzież kont,

9% szantaż.

Do czego Twoim zdaniem może doprowadzić cyberprzemoc?

• do samobójstw,
• popadania w nałogi,
• można zrobić krzywdę komuś,
• może diametralnie zmienić osobę prześladowaną,
• do zamknięcia się w sobie,
• nawet do śmierci,
• można być pośmiewiskiem,
• do załamań psychicznych,
• do samookaleczeń,
• do złamania, zrujnowania  życia.

Wielu spośród uczniów bagatelizuje przemoc internetową, jako zabawę i że „przecież to nie dzieje się na prawdę”. Na pewno? Pomyśl zanim napiszesz coś kompromitującego o innej osobie. Skutki takiej „zabawy” mogą być tragiczne.

Szkoła nasza liczy 618 uczniów,  30 % z nich czyli 185 osób odczuło boleśnie zjawisko cyberprzemocy.

Charakterystyczną cechą cyberprzemocy, wyróżniającą ją od przemocy tradycyjnej, jest jej ciągłość trwania. Cyberprzemoc nie kończy się wraz z wyłączeniem komputera, przenosi się na szkolne życie ucznia. Młody człowiek w takiej sytuacji żyje w nieustannym poczuciu zagrożenia – obawia się następnych ataków lub reakcji kolejnych osób, które są świadkami jego upokorzenia. Często również czuje się osamotnione.

Jak postępować?

W przypadku, kiedy człowiek padnie ofiarą cyberprzemocy, ważne jest udzielenie mu wsparcia psychologicznego, a równocześnie – zadbanie np. o zablokowanie ośmieszających publikacji lub krzywdzących materiałów (w tym celu należy skontaktować się z administratorem serwisu, w którym zostały opublikowane). Wcześniej jednak należy zabezpieczyć dowody – mogą to być, w zależności od sytuacji: zrzuty ekranu, SMS-y z pogróżkami, zapis rozmów z komunikatorów internetowych lub czatowych, obraźliwe maile. Mogą one pomóc w zidentyfikowaniu sprawcy. Jeśli doszło do przestępstwa, należy o sprawie poinformować policję. Podobnie należy postąpić, jeśli sprawca pozostaje nieznany, policja może uzyskać dostęp do billingów telefonicznych lub logów z serwera administratora serwisu pozwalające na zidentyfikowanie go. Wsparcie psychologiczne w przypadkach cyberprzemocy i porad dotyczących rozwiązywania problemów z nią związanych można znaleźć również u konsultantów bezpłatnych telefonów zaufania dla dzieci i młodzieży 116111 (www.116111.pl) oraz 800100100 (www.800100100.pl) dla rodziców i nauczycieli.

Należy pamiętać, że cyberprzemoc to nie tylko ofiary, ale również sprawcy, którymi bardzo często są właśnie młodzi internauci. Niezwykle ważna jest więc świadomość możliwych konsekwencji – również prawnych – takich działań oraz podkreślanie wagi poszanowania nie tylko własnej, ale i cudzej prywatności. Nie tylko w dzisiejszym dniu rozmawiajmy  o skutkach cyberprzemocy.

Miej zawsze na uwadze to – jakie może powodować skutki.

Osoba pokrzywdzona powinna porozmawiać o problemie z rodzicami, rodzeństwem, znajomymi. Zawsze do Waszej dyspozycji jest pedagog szkolny, wychowawca, nauczyciel.

Każdy poszkodowany ma prawo do dbania o swoje dobre imię.