Szlakiem architektury drewnianej przez Powiat Wieruszowski wybraliśmy się w słoneczny poniedziałek 05.09.2015 r. na wycieczkę rowerową wraz z uczniami klasy II i III Technikum Budowlanego.

Pierwszym naszym punktem zwiedzania było Sanktuarium św. Wojciecha w Cieszęcinie. Zostaliśmy mile przywitani przez proboszcza parafii o. Krzysztofa Wasiuka, który opowiedział o historii kościoła oraz jego architekturze.

Kościół wybudowany w roku 1789 jest w konstrukcji zrębowej, oszalowany z dostawioną dzwonnicą. Przykryty dachem dwuspadowym zwieńczony sygnaturką, pokryty blachą miedzianą. Obiekt jednonawowy na planie prostokąta, ze zwężonym prezbiterium i oddzielającą go od nawy belką tęczową, na której w centralnym miejscu umieszczono krucyfiks. Wnętrze zdobią trzy ołtarze barokowe, centralny z figurą św. Wojciecha. Podczas prac remontowych posadzki odkryto fragment starej posadzki w prezbiterium.

Z Cieszęcina wyruszyliśmy w dalszą drogę do Węglewic, po drodze mijając stara drewnianą (niszczejącą) zabudowę mieszkalną oraz przydrożne drewniane kapliczki.

Celem kolejnym wyprawy był kościół św. Trójcy w Węglewicach. Kościół wybudowany w ciągu dwóch lat 1908-1910 o konstrukcji i architekturze podobnej do kościoła w Cieszęcinie, lecz dach przykryty gontem. Ołtarz główny zdobią rzeźby Chrystusa Ukrzyżowanego, św. Jana i Matki Bolesnej.

Podczas prac remontowych odnaleziono fragment deski i kilka sztuk oryginalnych gwoździ, na której zapisana została data z 1907r. o wykonaniu szalowania kościoła.

Przybywają tu corocznie w dniu 6 sierpnia na odpust Przemienienia Pańskiego wierni oraz pielgrzymi z Wieruszowa dziękując za łaski uzdrowienia i odwrócenia epidemii cholery.

Mieliśmy okazję zobaczyć obraz Przemienienia Pańskiego dzięki uprzejmości Pana Karszni – kościelnego, który również opowiedział nam historię tego kościoła i ciekawostki z nim związane.

Wyruszyliśmy w dalszą drogę, do posiadłości rodziny Zelnych, gdzie nad Strugą Węglewską na początku XX w. Pan Antoni Zelny wybudował drewniany młyn zbożowy. Obiekt piętrowy w konstrukcji drewnianej z dachem dwuspadowym. Wewnątrz nadal istnieją elementy wyposażenia i czuć jeszcze zapach mielonej mąki. Po ostatniej powodzi obiekt został zniszczony przez nurt wody. Koło młyńskie zostało wyrwane, dolna część konstrukcji obiektu i posadzka są mocno pochylone. Deski mostu umożliwiające przeprawę na drugi brzeg są mocno uszkodzone.

Jest to ostatni drewniany młyn w pobliżu Wieruszowa leżący w tak urokliwym miejscu. Mógłby być bardzo ciekawym miejscem do zwiedzania na szlakach wielu wycieczek. Wymaga niestety kosztownego remontu.

To był ostatni obiekt naszego szlaku rowerowego z drewnianymi reliktami architektury w tej części Powiatu. Czas było wracać.

W drodze powrotnej podziwialiśmy jesienne krajobrazy, mijaliśmy wiele malowniczych polskich wsi. Na krótki odpoczynek zatrzymaliśmy się nieopodal Domu Wczasów Dziecięcych – dawna rosyjska strażnica graniczna z XIX. w miejscowości Głaz.

Po kilku kilometrach kolejny postój zaplanowaliśmy w Galewicach. Znajduje się tu zespół dworski z murowanym dworem Czapskich wybudowanym w stylu klasycystycznym z II poł. XIX w.

Zajrzeliśmy jeszcze nad Prosnę w miejscowości Kowalówka, gdzie wzniesiono jaz wodny.

Później drogą przez Kowalówkę i wiaduktem nad trasą S8 przez Polesie wróciliśmy do Wieruszowa. Tak dobiegła podróż od starych obiektów drewnianych do nowoczesnych murowanych, która nie obyła się bez postojów na wymiany pękniętych dętek oraz przykręcanie poluzowanych elementów rowerów.

Jest jeszcze parę miejsc, tak blisko nas, na wyciągnięcie ręki wartych obejrzenia, odwiedzimy je i podzielimy się wrażeniami.

Wycieczkę zorganizowali i opiekę sprawowali nauczyciele z Technikum Budowlanego ZSP w Wieruszowie: B. Królikowska i P. Moska.