Drodzy Rodzice!
Dobre relacje między Waszymi dziećmi – rodzeństwem – mają miejsce wtedy, gdy:
–  patrzycie na każde dziecko jak na indywidualną jednostkę, bez oceny i interpretacji, bez redukowania dziecka do roli młodszego czy starszego, zdrowego czy chorego. Mówimy tu o podmiotowym traktowaniu, czyli szanowaniu tego, że każde dziecko ma swoje przeżycia i wyobrażenia tego, co się dzieje. Warto je przyjąć i wysłuchać ich bez oceny. Każde z dzieci potrzebuje być widziane i słyszane, takie jakie jest. Każde pragnie bezwarunkowej miłości i akceptacji,
– ograniczenie oczekiwań rodziców, które są związane z pełnieniem roli starszego brata -młodszego brata, starszej siostry, młodszej siostry,
– akceptacja emocji każdego dziecka – bez ignorowania czy dziwienia się, że dziecko czuje to, co czuje i opiekowanie się nim. Pomocne mogą być słowa: “widzę, że jest Ci z tym trudno”, “opowiedz mi o tym, co się stało”, “jak Ty to widzisz?”, “jaka jest Twoja wersja?”.

Troszczcie się o swoją relację z każdym z dzieci osobno.
Każdy z rodziców chciałby, aby relacje łączące rodzeństwo były na tyle mocne, żeby przetrwały do okresu dorosłości. Mamy takie marzenie, aby nasze dzieci były dla siebie dobre, wyrozumiałe, życzliwe i mogły na siebie liczyć w trudnych chwilach. Nie zawsze jednak jest to możliwe. Zdarza się, że rodzeństwo oddala się od siebie. Czasem to wynik naszych rodzicielskich działań, a czasem po prostu decyzja naszych dzieci, kiedy nie za bardzo jest im po drodze: