To międzynarodowe święto jest obchodzone w rocznicę urodzin odkrywcy insuliny, Fredericka Bantinga. Zostało ustanowione przez Międzynarodową Federację Diabetologiczną w 1991 roku.
Cukrzyca to jedna z najbardziej rozpowszechnionych chorób na świecie – według WHO choruje na nią 175 milionów ludzi, zaliczana jest także do chorób cywilizacyjnych. Na cukrzycę zapadają ludzie młodzi i starsi, nie ma na to wpływu płeć, rasa, rejon świata.
Rozróżniamy cukrzycę typu 1 i typu 2.
Skupmy się na cukrzycy typu 1:
Cukrzyca typu 1 jest schorzeniem występującym głównie u dzieci i młodzieży, wynikającym z tzw. procesu autoagresji, czyli samoistnego niszczenia przez organizm komórek beta wysp trzustkowych, produkujących insulinę. Na wystąpienie tej choroby nie ma wpływu odżywianie oraz tryb życia- może wystąpić zarówno u sportowców, jak i u osób mniej aktywnych. Początkowe objawy cukrzycy to: suchość w ustach, a w związku z tym wypijanie dużej ilości płynów oraz częstsze oddawanie moczu. Późniejsze objawy to: bolesne skurcze mięśni, utrata wagi, wymioty, osłabienie, problemy z koncentracją, stany zapalne. Ostatni etap to śpiączka, która jest bardzo niebezpieczna dla organizmu. Wymienione objawy mogą, ale nie muszą występować w ww. kolejności. Należy pamiętać o tym, że jeżeli cukrzyca typu 1 nie jest leczona, jest chorobą śmiertelną. Stosowanie się do ustalonych podczas diagnozy zaleceń pozwala na osiągnięcie długości życia zbliżonej do większości osób bez cukrzycy.

Aby sprawdzić poziom cukru wystarczy wstępnie glukometr, o który można spytać w aptece lub wśród rodziny. Wysoki wynik powinien skutkować telefonem do najbliższego szpitala, z którego dzieci i młodzież do 18 r.ż. powinni zostać przekierowani na Oddział Diabetologii Dziecięcej. Osoby po 18. roku życia powinny zostać przekierowane na Oddział Diabetologii. Zwykłe oddziały internistyczne nie specjalizują się w leczeniu cukrzycy typu 1.

Drogie Uczennice i  Drodzy Uczniowie– jeśli obserwujecie  u siebie w/w niepokojące objawy – porozmawiajcie o tym z rodzicami. 
Wszelkie informacje można pozyskać na stronie Stowarzyszenia na Rzecz Pomocy Dzieciom i Młodzieży  z cukrzycą typu 1:
https://slodka1.pl/

Uczniowie naszego „Staszica”, którzy chorują na cukrzycę typu 1 – mają zagwarantowaną troskliwą opiekę i należną uwagę:
 – uczeń winien  uczestniczyć w zajęciach w.f. wg aktualnie zgłaszanej przez Niego dyspozycji zdrowotnej ( decyduje o tym uczeń), aby nie narazić Go na ciężkie niedocukrzenie lub tzw.ketokwasicę,
-poświęcamy uczniowi czas i zainteresowanie, aby unikać sytuacji dla ucznia stresujących, trudnych psychologicznie, a nade wszystko, aby mógł uczestniczyć w życiu szkolnym wespół z rówieśnikami,
– uczeń samodzielnie dokonuje pomiaru poziomu cukru we krwi i może samodzielnie podjąć decyzję o pobraniu odpowiedniej dawki leku,
– uczniowi pozwala się  na jedzenie na lekcji ( w zagrożeniu niedocukrzeń) i na spokojnie, bez tłumaczenia się opuszczenie klasy w trakcie zajęć- w konieczności oddania moczu (przy przecukrzeniu),
– łagodzimy zasady pisania sprawdzianów i prac klasowych ( dłuższy czas),  wydłużamy także czas odpowiedzi, możliwość zjedzenia kanapki lub skorzystania z toalety,  możliwość pomiaru cukru we krwi,
– dbajmy też o kształtowanie właściwego, pomocnego  podejścia innych uczniów,
– uczeń może swobodnie korzystać z gabinetu higienistki szkolnej i pedagoga szkolnego – jako miejsca spokojnego i bezpiecznego pomiaru i podania leku.

Dla porównania cukrzyca typu 2 występuje zazwyczaj u osób starszych i jest skutkiem stosowania lekarstw lub niezdrowego trybu życia. Trzustka produkuje insulinę, ale nie jest ona prawidłowo wykorzystana przez organizm (tzw. insulinooporność).

W obu przypadkach nie należy lekceważyć choroby, ponieważ może ona prowadzić do ciężkich powikłań. Po wykryciu któregokolwiek typu cukrzycy należy być pod stałą opieką lekarzy diabetologów.

Źródło: www.cukrzyca.pl   oraz Oddział Diabetologii Dziecięcej w Poznaniu
https://slodka1.pl/

Podziękowania dla p. Angeliny  Okoń za zainicjowanie  tego  artykułu.

Danuta Urbaś – pedagog szkolny.