Drodzy Uczniowie !
Uczmy się w codziennym życiu eliminować zachowania agresywne i jednocześnie kształtujmy w sobie zachowania sprzyjające rozwijaniu pozytywnych relacji koleżeńskich. Jest to tak bardzo ważne w czasie epidemii – kiedy to izolacja, stres, brak spokojnego, codziennego rytmu życia wpływają na nasze samopoczucie psychiczne.
Każdy, bez względu na wiek, powinien wyrobić w sobie asertywność – dla własnego dobra.

Asertywność: można się jej nauczyć, nie jest wrodzona.
Asertywność  to postawa, która pozwala nam jako klasie wzajemnie się szanować i lubić, mimo innych gustów, opinii, usposobień.
To obrona swoich praw, opinii, przekonań – poprzez umiejętność spokojnego wyrażania swoich uczuć pozytywnych i negatywnych.
Umiejętność wyrażania swoich postaw wobec innych osób bez obrażania ich uczuć, poglądów, wypowiedzi, zachowań.
Umiejętność przyjmowania uczuć i opinii innych osób.

Asertywności zacznijmy uczyć się uświadamiając sobie własne prawa:
PAKT  ASERTYWNOŚCI, jaki  zawieram sam/sama ze sobą:
Jestem wartościowy(a), nawet, gdy nie podobam się niektórym osobom,
Jestem ważny(a),
Mam prawo popełniać błędy,
Mam prawo czegoś nie wiedzieć i pytać o to,
Mam prawo być sobą, nie muszę się ukrywać ani udawać kogoś innego,
Nie muszę być doskonały(a),
Mam prawo dbać o siebie,
Mam prawo być szczęśliwy(a) jeżeli moje szczęście nie bazuje na krzywdzie innych osób,
Jestem silny(a),
Mam prawo realizować swoje marzenia,
Mam prawo robić to, co chcę, jeżeli nie krzywdzę tym innych osób,
Mam prawo być zdenerwowany(a), jeżeli każe mi się robić coś, czego się boję,
Mam prawo mówić to, co myślę – nie krzywdząc innych osób.

Pamiętaj! Inni też mają takie same prawa!

CZTERY KROKI WYRAŻANIA NEGATYWNYCH UCZUĆ w sytuacji, gdy ktoś Ci dokucza :
Kolega/koleżanka uporczywie kopie w Twoje krzesło lub inna sytuacja, gdy ktoś w rozmowie z Tobą krzyczy:

1 krok. Udzielam Mu  informacji:
„Przeszkadza mi, gdy stukasz nogą w moje krzesło, nie mogę się skupić.”
„Rozmawiam z Tobą spokojnie, nie krzycz na mnie, bo to już nie jest wtedy rozmowa.”

2 krok: Wyrażam swoje uczucia w sposób stanowczy:  „Przeszkadzasz mi.” „Przestań krzyczeć.”

3 krok: Uprzedź o dalszych krokach: „Jeżeli nie przestaniesz, zgłoszę to nauczycielowi/rodzicom.”

„Jeżeli nie przestaniesz krzyczeć, nie będę z tobą rozmawiać.”

Pamiętaj! To, że zgłaszasz komuś (rodzic/nauczyciel) swój problem – masz do tego prawo! 
Dobra wiadomość jest taka, że  jeśli jesteś w stanie utrzymać swoje granice w grzeczny sposób, mówiąc właściwe rzeczy, ludzie się do tego przyzwyczają i zaczną szanować Ciebie,  wykażą zrozumienie dla granic, które ustaliłeś.
4 krok: Jeżeli sytuacja się nie zmienia w dalszym ciągu, należy zrobić to, o czym uprzedzałeś/łaś.

Obrona swoich poglądów powinna brać pod uwagę także odczucia naszego rozmówcy:

„Lubię czytać i oglądać kryminały, mimo, że uważasz, że nie mają żadnej wartości artystycznej, według mnie uczą logicznego myślenie i przewidywania zdarzeń i reakcji innych osób.”

„Lubię Annę, cenię w niej to, że nie plotkuje na temat innych i jest uczynna i wcale mi nie przeszkadza, że nie ubiera się w modne, firmowe ubrania.”

Przeanalizuj spokojnie: Jakie zachowania innych osób stwarzają Ci problem i jak asertywnie postarałbyś się  na nie zareagować?

np.; ktoś uporczywie namawia Cię do palenia papierosów…. a Ty przecież wiesz jak bardzo ważne jest obecnie dbanie o zdrowie…

Grafika:
https://docplayer.pl/44649235-Program-antytytoniowej-edukacji-zdrowotnej.html